Verslag 2011

Wisten we dat de eerste editie van Leontien Ladies Ride Xtra Strong een tocht voor bikkels zou worden. Een overgetelijke primeur, zeg maar...

Op buienradar kijken is leuk. Maar ook zo verraderlijk. Met z’n iPhone in de hand glunderde Lars van oor tot oor. Lars ja, die vriendelijke, voorkomende en de hele dag lachende, blonde regelaar van de organisatie, keek liever op zijn beeldscherm van zijn telefoon dan naar het dreigende wolkendek. “Geen angst, het blijft droog”, riep hij, ondertussen tevreden turend naar het plaatje dat de weerkenners op het net hadden geplaatst. “Geen spatje regen. Hier kijk maar: alles trekt langs ons heen”, riep Lars. Hij ging zo op in zijn ‘surftocht’ dat hij de eerste spetters niet voelde…

Tellen later hoosde het, kwam de wind fluitend om de hoek van het Van der Valk-gebouw en trok de menigte van zeven-, achthonderd vrouwen gewoon een regenjack aan, stapte op de racefiets en vertrok voor de expeditie ‘Limburgse heuvels’. Ja, ook onze kampioene Leontien. Ze was misschien niet in topvorm (“Maar dat hoefde deze keer gelukkig niet”), ze trotseerde net zo gemakkelijk de elementen. De Ladies Ride, maar dan in een stoere uitvoering. Niet zeuren , maar koersen.

En onderweg eindeloos genieten, maar ook afzien. Dat is het mooie van zo’n Ladies Ride, of die nu zwaar is of niet, vrouwen van allerlei pluimage wagen zich eraan. Er deden meiden mee die speciaal hun zomervakantie in de Franse Alpen hadden doorgebracht, om goed beslagen ten ijs te komen. Er waren net zo goed deelneemsters die een dag eerder voor het eerst in hun leven een smal racezadel onder hun kont voelden en 24 uur later heel dapper aan de ruim zestig of zelfs 110 kilometer lange rit in de zuidelijkste provincie van ons land begonnen. “Spannend is het wel”, hoorde je van sommigen bij wie een wit streepje rond de neus van de spanning zichtbaar was.

Cauberg, Bemelerberg, Koning van Spanje, Schweiberg, noem de vermaarde hindernissen die vooral bekend zijn van de Amstel Gold Race maar op: de routes bleken geknipt om te zweten, te zwoegen en om persoonlijke grenzen te verleggen. De commentaren naderhand varieerden dan ook, van ‘pittig’ tot ‘heel zwaar’, van ‘goed te doen’ tot ‘nou, dat mag nog wel wat uitdagender’. Een ding is zeker: iedereen kwam aan haar trekken, niet in de laatste plaats omdat na de plensbui bij de start de weersomstandigheden simpelweg ideaal werden om een behoorlijk stuk te koersen. Op het rustpunt in Epen kon de energievoorraad weer worden aangevuld met appels, bananen, eierkoeken en de heerlijk dorstlessende AA drank. Wie er doorheen zat, kreeg daar opnieuw moraal voor de laatste ruk richting finish in Maastricht…

Als er een ding duidelijk is geworden, is dat Leontien Ladies Ride Xtra Strong in een behoefte heeft voorzien. Vrouwen van alle leeftijden met een extra sportieve inslag zijn niet voor niets afgezakt naar het Limburgse. Ze kwamen uit Groningen, uit Dalfsen, Maasland en uit de kop van Noord-Holland. “Respect en bewondering voor al die meiden”, zei Leontien. “Want dit is heus niet zomaar een routetje fietsen. Wat denk je: wanneer je al kleddernat begint en dan nog zestig of een dikke honderd kilometer voor de boeg hebt, niet precies wetend hoe zwaar het parkoers is, dan wordt dat best een hele uitdaging. Ik vind het geweldig wat iedereen heeft laten zien. Nog mooier waren al die voldane koppies bij terugkomst. Mijn Ladies Ride Xtra Strong? Kei- en keigaaf!! Volgend jaar weer en dan gaan we voor het dubbele aantal deelneemsters!!”